Een nieuwe week vol ervaringen
Blijf op de hoogte en volg Annick
04 Augustus 2013 | Ghana, Kumasi
Ik heb geen flauw idee waar ik moet beginnen, aangezien ik weer een week vol met vieze, leuke, lekkere, vervelende, indrukwekkende, en lachwekkende momenten achter de rug heb.
Om te beginnen met de vieze: Ik heb voor het eerst in mijn leven een luier verschoont. En helaas is het niet bij een gebleven, maar mag ik dagelijks een aantal baby billetjes schoonmaken.
Wat doe je met kinderen die niet willen slapen? Juist, in de maneschijn voor ze zingen. Het werkte bij de goddelijke Charlie, dus ik moest proberen of het in werkelijkheid ook zo’n fantastische methode is. En met succes, de kleine Lucky viel direct in slaap. Thanks voor de goede tip Charlie!
Na weken lang een lunch en dinner van rijst (met af en toe een beetje variatie zoals spaghetti) kreeg ik woensdag eindelijk iets anders voor geschoteld: PANNEKOEKEN!! Wat heb ik daar van genoten zeg, ook al was m’n buik daarna weer direct van slag. Maarja, je moet er toch wat voor over hebben om een keer lekker te lunchen.
Ondanks het feit dat ik het hier nog steeds super vind, moet ik toch even klagen. Helaas zien ze het hier als vanzelfsprekend om een 17 jarige meid de verantwoordelijkheid te geven over 20 kinderen, in de leeftijdscategorie van 1 tot een jaar of 4. Terwijl de kinderen elkaar bijna de hersenen inslaan, houden de nanny’s gezellig een theekransje en doen elkaars haar, want hé we hebben Annick die voor de kids zorgt…
Ook de manier waarop de kinderen gestraft worden is iets wat ik moeilijk aan kan zien. Het is officieel verboden de kinderen te slaan in het weeshuis waar ik werk, maar helaas houden niet al de nanny’s zich aan deze regel. Ik weet dat het in deze cultuur als normaal wordt gezien om je kind te slaan als straf, want als je ze geen pijn doet dan zullen ze niet inzien dat het fout is wat ze doen. Maar dit is iets wat ik nooit zal (willen) begrijpen. Soms is het zelfs zo erg dat ze de kinderen niet met de vlakke hand slaan, maar dan gebruiken ze een houten stok……
Afgelopen vrijdag ben ik samen met mijn hostmom op bezoek geweest bij twee HIV positieve vrouwen. Dora en Frema, twee zelfstandige vrouwen met beiden hun eigen verhaal.
Frema, een vrouw met een groot gezin. Ze leidde jaren lang een onbezorgd leven, tot dat haar man vreemdging. Haar man moest een tijdje naar een ander dorp om te werken op een boerderij. Hier heeft hij een andere vrouw gevonden die achteraf HIV positief bleek te zijn. Omdat Frema niks van deze affaire af wist, is zij besmet geraakt tijdens de seks met haar man. Haar man kon niet leven met het idee HIV positief te zijn, en weigerede iedere vorm van medicatie. Hij verstopte de medicijnen onder zijn bed, terwijl zijn vrouw dacht dat hij het gewoon slikt. Hierdoor is deze man helaas overleden… Frema heeft nog één zoontje gekregen sinds ze positief is. Na twee jaar lang onderzoeken is het enige dat tegen haar is gezegd: Droog hem niet af met handdoeken die u heeft gebruikt, mevrouw. Het is dus nog steeds de grote vraag of haar 2 jarige zoontje ook besmet is met HIV.
En dan Dora, hoe zij precies besmet is geraakt is niet bekent. Maar door haar ziekte is ze op jonge leeftijd al in de overgang geraakt, hierdoor heeft ze maar 1 zoon. Deze wil niet voor zijn moeder zorgen, en dora’s man is overleden aan HIV. Hierdoor heeft Dora niemand die voor haar zorgt en staat ze er helemaal alleen voor. Een groot probleem voor haar is een tekort aan voedsel. Ze slikt ondertussen al twee weken haar medicijnen niet, omdat ze niet voldoende voedsel heeft om het mee te combineren. Hierdoor vertoont ze op dit moment veel symptomen van ze ziekte, bijvoorbeeld dat haar hele lichaam shaked en dat ze er nauwelijks meer controle over heeft.
Ik heb voor deze vrouwen 10 kilo rijst en een liter olie gekocht. Dit klinkt voor ons als iets kleins, maar het is voor hen van groot belang. Het is voor Frema voldoende om zich goed te blijven voelen en haar leven iets te verlengen. Dora kan nu haar medicatie weer innemen waardoor ze kan aansterken en ze zich hopelijk snel weer een beetje beter zal voelen.
Als afsluiter nog even kort over de Ghanese filmindustrie: Kan je niet acteren, ben je talentloos en zet je jezelf graag voor schut?? Dan ben jij precies de persoon die ze zoeken. Aangezien blanke personages schaars zijn, word je direct aangenomen vermoet ik.
M’n laatste week in het weeshuis is alweer aangebroken, dat betekend dat ik afscheid moet gaan nemen van m’n kindjes, maar dat betekend ook dat ik vrijdag papa, mama en jens weer zie. Een dag om tegen op te zien en naar uit te kijken tegelijk. Maar eerst nog even een weekje vol op genieten van m’n kleine toppers!
Een dikke kus x
Om te beginnen met de vieze: Ik heb voor het eerst in mijn leven een luier verschoont. En helaas is het niet bij een gebleven, maar mag ik dagelijks een aantal baby billetjes schoonmaken.
Wat doe je met kinderen die niet willen slapen? Juist, in de maneschijn voor ze zingen. Het werkte bij de goddelijke Charlie, dus ik moest proberen of het in werkelijkheid ook zo’n fantastische methode is. En met succes, de kleine Lucky viel direct in slaap. Thanks voor de goede tip Charlie!
Na weken lang een lunch en dinner van rijst (met af en toe een beetje variatie zoals spaghetti) kreeg ik woensdag eindelijk iets anders voor geschoteld: PANNEKOEKEN!! Wat heb ik daar van genoten zeg, ook al was m’n buik daarna weer direct van slag. Maarja, je moet er toch wat voor over hebben om een keer lekker te lunchen.
Ondanks het feit dat ik het hier nog steeds super vind, moet ik toch even klagen. Helaas zien ze het hier als vanzelfsprekend om een 17 jarige meid de verantwoordelijkheid te geven over 20 kinderen, in de leeftijdscategorie van 1 tot een jaar of 4. Terwijl de kinderen elkaar bijna de hersenen inslaan, houden de nanny’s gezellig een theekransje en doen elkaars haar, want hé we hebben Annick die voor de kids zorgt…
Ook de manier waarop de kinderen gestraft worden is iets wat ik moeilijk aan kan zien. Het is officieel verboden de kinderen te slaan in het weeshuis waar ik werk, maar helaas houden niet al de nanny’s zich aan deze regel. Ik weet dat het in deze cultuur als normaal wordt gezien om je kind te slaan als straf, want als je ze geen pijn doet dan zullen ze niet inzien dat het fout is wat ze doen. Maar dit is iets wat ik nooit zal (willen) begrijpen. Soms is het zelfs zo erg dat ze de kinderen niet met de vlakke hand slaan, maar dan gebruiken ze een houten stok……
Afgelopen vrijdag ben ik samen met mijn hostmom op bezoek geweest bij twee HIV positieve vrouwen. Dora en Frema, twee zelfstandige vrouwen met beiden hun eigen verhaal.
Frema, een vrouw met een groot gezin. Ze leidde jaren lang een onbezorgd leven, tot dat haar man vreemdging. Haar man moest een tijdje naar een ander dorp om te werken op een boerderij. Hier heeft hij een andere vrouw gevonden die achteraf HIV positief bleek te zijn. Omdat Frema niks van deze affaire af wist, is zij besmet geraakt tijdens de seks met haar man. Haar man kon niet leven met het idee HIV positief te zijn, en weigerede iedere vorm van medicatie. Hij verstopte de medicijnen onder zijn bed, terwijl zijn vrouw dacht dat hij het gewoon slikt. Hierdoor is deze man helaas overleden… Frema heeft nog één zoontje gekregen sinds ze positief is. Na twee jaar lang onderzoeken is het enige dat tegen haar is gezegd: Droog hem niet af met handdoeken die u heeft gebruikt, mevrouw. Het is dus nog steeds de grote vraag of haar 2 jarige zoontje ook besmet is met HIV.
En dan Dora, hoe zij precies besmet is geraakt is niet bekent. Maar door haar ziekte is ze op jonge leeftijd al in de overgang geraakt, hierdoor heeft ze maar 1 zoon. Deze wil niet voor zijn moeder zorgen, en dora’s man is overleden aan HIV. Hierdoor heeft Dora niemand die voor haar zorgt en staat ze er helemaal alleen voor. Een groot probleem voor haar is een tekort aan voedsel. Ze slikt ondertussen al twee weken haar medicijnen niet, omdat ze niet voldoende voedsel heeft om het mee te combineren. Hierdoor vertoont ze op dit moment veel symptomen van ze ziekte, bijvoorbeeld dat haar hele lichaam shaked en dat ze er nauwelijks meer controle over heeft.
Ik heb voor deze vrouwen 10 kilo rijst en een liter olie gekocht. Dit klinkt voor ons als iets kleins, maar het is voor hen van groot belang. Het is voor Frema voldoende om zich goed te blijven voelen en haar leven iets te verlengen. Dora kan nu haar medicatie weer innemen waardoor ze kan aansterken en ze zich hopelijk snel weer een beetje beter zal voelen.
Als afsluiter nog even kort over de Ghanese filmindustrie: Kan je niet acteren, ben je talentloos en zet je jezelf graag voor schut?? Dan ben jij precies de persoon die ze zoeken. Aangezien blanke personages schaars zijn, word je direct aangenomen vermoet ik.
M’n laatste week in het weeshuis is alweer aangebroken, dat betekend dat ik afscheid moet gaan nemen van m’n kindjes, maar dat betekend ook dat ik vrijdag papa, mama en jens weer zie. Een dag om tegen op te zien en naar uit te kijken tegelijk. Maar eerst nog even een weekje vol op genieten van m’n kleine toppers!
Een dikke kus x
-
04 Augustus 2013 - 20:10
Ton Liefting:
Je heb je nog geen moment verveelt en in de periode dat je in Ghana zit zoveel bagage (levenservaring) opgedaan dat je de tijd bij terugkomst nodig zal hebben om alles een plaatsje te geven. Geniet nog van de resterende tijd bij de kindjes en daarna nog even fijn genieten met je ouders en broer. -
04 Augustus 2013 - 21:31
Ingrid:
Geef die lieve kindjes nog alle aandacht
en heel veel knuffels. Nog een goede week in het weeshuis
En natuurlijk heel mooie tijd met je ouders en Jens!
Ben blij dat je ons zo op de hoogte houdt! Dikke kus, Ingrid! -
04 Augustus 2013 - 22:30
Yvette Schuijt:
Hee Annick!!
Stiekem lees ik jou verhalen ook mee, omdat ik zelf maar al te graag terug zo gaan. Alles is ook zo herkenbaar! De luiers, de verantwoordelijkheid hebben over kinderen, het verlangen naar lekker eten, de vreeeeeeeeeselijke films... en toch heb je een geweldige tijd daar!! Geniet er nog even van!
X Yvette -
04 Augustus 2013 - 22:33
Harmke Van Brug :
4 aug. van tante Harmke
wat weer een prachtig verhaal ,je maakt daar heel wat mee ,en wat ze daar doen met de ,
opvoeding van de kindertjes daar ,dat is wel met harde hand ,best te begrijpen dat je het daar moeilijk,
mee hebt , maar geniet nog van je laatste week in het weeshuis , en een mooi vooruit zicht ,
dat je ouders en je broer komen .
groetjes van oom Jan en tante Harmke -
04 Augustus 2013 - 23:05
O En O:
Hoi lieve schat, wat weer een ervaringen deze week, maar een keertje pancake's is ook niet te versmaden. Nu is het aftellen begonnen en zijn pappa, mamma en jens al in Ghana. We kijken uit naar alle verhalen die we te horen krijgen als je weer thuis bent. Geniet nog een weekje en tot het volgende verhaal. Dikke kus van ons O en O -
06 Augustus 2013 - 17:33
Noah Krijger:
Hai lieverd! Ik geniet onwijs van je mooie verhalen, wat schrijf je toch leuk. Ookal ben ik niet bij je en ben ik nog nooit in Ghana geweest, ik kan door jouw verhalen alles helemaal voor me zien! Deze ervaringen zullen je heel erg goed doen denk ik zo. Geniet nog van je laatste week bij die lieve kindertjes en heel veel plezier en geluk met je lieve ouders en broertje! Kan niet wachten om je weer te zien en aaaaaaal je verhalen aan te horen!!!!! Dikke kus xxxxxx -
07 Augustus 2013 - 20:06
Tante Anneke:
Je hebt weer veel mee gemaakt en kan begrijpen dat je het moeilijk vind dat de kinderen geslagen worden.
Maar je geniet wel van al die lieve kindertjes het is bijna voorbij en geniet nog van een heerlijke vakantie
met je ouders en Jens.groetjes oom Æbe en tante Anneke. -
08 Augustus 2013 - 20:26
Daddy:
Wifi in Tamale en dus snel je blog lezen. Van wie heb je toch dit schrijftalent? Ben super trots op je. Tot morgen. Xx Daddy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
