Een engeltje op mijn schouder
Blijf op de hoogte en volg Annick
28 Juli 2013 | Ghana, Kumasi
Laat ik beginnen met het slechte nieuws en afsluiten met het goede nieuws...
Het slechte nieuws is, de taxi waar ik afgelopen donderdag in zat is gecrashed en niet zo'n klein beetje ook. Het goede nieuws is dat ik, op een blauwe plek op mijn scheenbeen na, ongedeerd ben. Ook de twee meiden waarmee ik op stap was, Clare en Dearbhla, mankeren gelukkig niks.
Oke, nu een iets uitgebreider verslag nu jullie weten dat ik ok ben...
Ik mag zeggen dat ik een engeltje op m'n schouder heb gehad. Dat we ongedeerd uit dit ongeluk zijn gekomen is een wonder. Er was niks meer van onze taxi over, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de auto die we geraakt hebben en op de kop naast de weg is beland.
Daar stonden we dan, drie jongen meiden, te huilen langs de weg met een grote groep Ghanesen om ons heen. Gelukkig werden we meteen erg goed opgevangen door iedereen. Op wat idioten na die de huilende obronies (blanken) maar al te graag filmde.
Vervolgens kregen we een nieuwe taxi die ons naar het weeshuis bracht, achteraf een idioot die misbruik probeerde te maken van de situatie en ons probeerde op te lichten. Poging mislukt, ons kreeg je niet gek en we betaalde gewoon de lage standaard prijs.
En dan nu leuk nieuws: Ik heb hier volledig mijn plekje gevonden, in mijn gastfamilie en in het weeshuis. De kids geven me een hoop energie. Afgelopen vrijdag hebben we een schminkparty gehad, erg geslaagd!
Om jullie mee te laten genieten zal ik een aantal kinderen beschrijven:
Van te voren wezen me erop dat het niet verstandig is om een favoriet kindje te krijgen. Helaas, ook ik begin mijn favoriet te krijgen. De kleine Felix. De enige man in het "baby" gezelschap. Een schatje om te zien, en het wordt later echt een mooi mannetje. Hij geniet nu al van de vrouwen, en geeft ze maar al te graag kusjes als hij daar de kans voor krijgt.
Dan hebben we Sadique, ons adhd'ertje. Als je met hem speelt heeft hij een glimlach van oor tot oor, zo niet dan zou ik zeggen: Maak dat je wegkomt!
Comfort, vanaf de eerder dag al niet bij me weg te slaan. Op het eerste gezicht een lieve verlegen meid. Maar als je iets doet wat haar niet aanstaat dan draait ze door.
De kleine Mercedes, Half chinees, half Ghanees (tenminste dat denken ze, omdat ze te vondeling is gelegd voor de chinees). Een typisch trekje van haar is wanneer ze haar duim in haar mond stopt, ze ook meteen haar wijsvinger in haar neus stopt.
En tot slot de kleine Annabella. Een te schattig meisje, mooie jurkjes, echt een prachtkindje. Maar onder deze mooie meid schuilt iets agressiefs. Helaas is mijn neus daar al achter gekomen nadat ze daar met haar nagels naar heeft gegrepen haha.
Dit zijn natuurlijk lang niet al de kinderen, maar wel een paar mooie karakters.
Helaas zijn de andere twee vrijwilligers weer naar huis vertrokken, dus ik zal morgen alleen naar het weeshuis moeten. Maar ik kan niet wachten om de kinderen weer te zien!
Een dikke kus uit Ghana!
Het slechte nieuws is, de taxi waar ik afgelopen donderdag in zat is gecrashed en niet zo'n klein beetje ook. Het goede nieuws is dat ik, op een blauwe plek op mijn scheenbeen na, ongedeerd ben. Ook de twee meiden waarmee ik op stap was, Clare en Dearbhla, mankeren gelukkig niks.
Oke, nu een iets uitgebreider verslag nu jullie weten dat ik ok ben...
Ik mag zeggen dat ik een engeltje op m'n schouder heb gehad. Dat we ongedeerd uit dit ongeluk zijn gekomen is een wonder. Er was niks meer van onze taxi over, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de auto die we geraakt hebben en op de kop naast de weg is beland.
Daar stonden we dan, drie jongen meiden, te huilen langs de weg met een grote groep Ghanesen om ons heen. Gelukkig werden we meteen erg goed opgevangen door iedereen. Op wat idioten na die de huilende obronies (blanken) maar al te graag filmde.
Vervolgens kregen we een nieuwe taxi die ons naar het weeshuis bracht, achteraf een idioot die misbruik probeerde te maken van de situatie en ons probeerde op te lichten. Poging mislukt, ons kreeg je niet gek en we betaalde gewoon de lage standaard prijs.
En dan nu leuk nieuws: Ik heb hier volledig mijn plekje gevonden, in mijn gastfamilie en in het weeshuis. De kids geven me een hoop energie. Afgelopen vrijdag hebben we een schminkparty gehad, erg geslaagd!
Om jullie mee te laten genieten zal ik een aantal kinderen beschrijven:
Van te voren wezen me erop dat het niet verstandig is om een favoriet kindje te krijgen. Helaas, ook ik begin mijn favoriet te krijgen. De kleine Felix. De enige man in het "baby" gezelschap. Een schatje om te zien, en het wordt later echt een mooi mannetje. Hij geniet nu al van de vrouwen, en geeft ze maar al te graag kusjes als hij daar de kans voor krijgt.
Dan hebben we Sadique, ons adhd'ertje. Als je met hem speelt heeft hij een glimlach van oor tot oor, zo niet dan zou ik zeggen: Maak dat je wegkomt!
Comfort, vanaf de eerder dag al niet bij me weg te slaan. Op het eerste gezicht een lieve verlegen meid. Maar als je iets doet wat haar niet aanstaat dan draait ze door.
De kleine Mercedes, Half chinees, half Ghanees (tenminste dat denken ze, omdat ze te vondeling is gelegd voor de chinees). Een typisch trekje van haar is wanneer ze haar duim in haar mond stopt, ze ook meteen haar wijsvinger in haar neus stopt.
En tot slot de kleine Annabella. Een te schattig meisje, mooie jurkjes, echt een prachtkindje. Maar onder deze mooie meid schuilt iets agressiefs. Helaas is mijn neus daar al achter gekomen nadat ze daar met haar nagels naar heeft gegrepen haha.
Dit zijn natuurlijk lang niet al de kinderen, maar wel een paar mooie karakters.
Helaas zijn de andere twee vrijwilligers weer naar huis vertrokken, dus ik zal morgen alleen naar het weeshuis moeten. Maar ik kan niet wachten om de kinderen weer te zien!
Een dikke kus uit Ghana!
-
28 Juli 2013 - 17:45
O En O:
Wat zijn we blij dat je dat engeltje op je schouder had en er goed vanaf bent gekomen. Fijn dat je het zo naar je zin hebt, we kijken uit naar je volgende verhaal. Dikke kus O + O -
28 Juli 2013 - 17:55
Ingrid:
Ben zo blij dat het Engeltje op jouw schouder
zat! Fijn dat je je draai hebt gevonden!
Een dikke knuffel voor jou en alle kinderen
in het weeshuis! Xxx -
28 Juli 2013 - 19:45
Tante Anneke:
Wat een geluk dat je een engeltje op je schouder had wat zullen jullie geschrokken zijn . fijn dat je het zo naar je zin hebt en dat je van de kinderen geniet.een knuffel van oom Æbe en tante Anneke. -
29 Juli 2013 - 08:51
Sven De Lange:
Pfffft, gelukkig hebben zelfs engeltjes engeltjes! Goed om te lezen. Ga door met het mooie werk en geniet er van Annick!
-
29 Juli 2013 - 17:16
Tante Sietske:
Wat een geluk heb jij gehad zeg,Fijn dat je het zo naar de zin hebt .Groetjes van ons. -
30 Juli 2013 - 00:29
Nienke:
Oo annick, wat heftig! Gelukkig ben je er heelhuids vanaf gekomen, maar wat zal je geschrokken zijn! Blijf genieten en hopelijk zijn de komende weken ook nog erg leuk!
Ik mis je en ben trots op je en o wat zou ik graag samen met jou nu in Afrika zitten zeg!
een hele dikke kus uit saai dorpje heemskerkxxx
-
01 Augustus 2013 - 15:35
Glenda:
Wow!!! God was watching over you girls. So glad there were no serious injuries. Sounds like
you are experiencing many different things in Ghana! The love that these little kids needs comes
from people like you who are willing to spend time with them. Enjoy your time, it will be something
you will remember the rest of your life.
Glenda -
02 Augustus 2013 - 23:25
Harmke Van Brug:
door tante Harmke,
jij hebt heel veel geluk gehad Annick ,maar het was een hele schrik om zoiets mee te maken ,
maar gelukkig is het goed af gelopen , fijn dat je het zo naar de zin hebt , we genieten erg van
je mooie verhalen
groetjes van oom Jan en tante Harmkei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
